Als je fulltime voor een geliefde zorgt, ben je hier vaak van de ene op de andere dag voor komen te staan. Je had geen keus, en het was vanzelfsprekend omdat jouw partner plotseling voor de rest van zijn leven afhankelijk is van jouw zorg. Die verantwoordelijkheid voelt als een zware last, en de balans tussen werk en zorgtaken lijkt onhaalbaar. Maar de gevoelens van liefde blijven.
Dat is de reden dat ik moeite heb met de term “mantelzorger” omdat ik vind dat je hiermee afstand creëert en de persoonlijke band, in mijn geval, een "liefdesband” met mijn partner niet goed weergeeft. Ik zie mijzelf niet als een formele zorgverlener, maar eerder als een toegewijde partner die uit liefde en verantwoordelijkheid voor mijn geliefde zorgt.
Regelmatig spreek ik mensen die fulltime en intensief voor een geliefde zorgen, zoals een partner, ouder, kind of ander familielid, die zichzelf niet herkennen in de term 'mantelzorger'.
Dat komt ook doordat het een gebruikelijke term is, die alom gebruikt wordt en alle vormen van zorgen voor een ander samenvat. Van boodschappen doen voor een ouder tot 24/7 zorgen voor een kind of een partner. Voor professionals is het een makkelijk term om daarmee zelf duidelijk te hebben wie in de omgeving van de zorgvrager verantwoordelijk is. Maar een Het label 'mantelzorger' geeft soms ook het gevoel dat de zorg die ik verleen wordt gereduceerd tot een taak, terwijl het voor mij veel meer betekent dan dat.
Daarom kies ik ervoor om termen te gebruiken die beter aansluiten bij de beleving van degene die zorgt, zoals 'zorgende partner' of 'familielid'. Deze woorden benadrukken dat het gaat om liefdevolle zorg, die voortkomt uit de bijzondere relatie die zij hebben met hun geliefde.
Maar dat wil niet zeggen dat het niet zwaar is. Sinds 2014 zorg ik fulltime voor mijn partner. Voor mij was elke dag een race tegen de klok, met een eindeloze lijst van taken en nauwelijks tijd voor mezelf. Ik voelde me uitgeput en gevangen in een constante cyclus van zorgen. Mijn eigen behoeften kwamen altijd op de laatste plaats. Logisch, want de zorg voor mijn partner was het belangrijkste.
Maar op een gegeven moment realiseerde ik me dat ik niet op deze manier kon doorgaan. Ik moest een manier vinden om zowel voor mijn partner als voor mezelf te zorgen. Het was een reis vol uitdagingen, maar stap voor stap ontdekte ik manieren om rustmomenten te creëren en tijd vrij te maken zonder schuldgevoel.
Ik ontdekte dat het mogelijk is om invloed te hebben op je eigen rustmomenten, en dat het minder ingewikkeld is dan je denkt. Door praktische en simpele stappen te volgen, kreeg ik snel overzicht en voelde ik me niet langer opgejaagd. Het belangrijkste was dat ik leer hoe ik weer voor mezelf kon zorgen, en dat had een positieve invloed op mijn partner en ons leven samen.
Nu wil ik mijn ervaringen en inzichten met jou delen. Daarom heb ik een workshop ontwikkeld waarin ik in slechts 45 minuten laat zien hoe jij meer rustmomenten creëert voor jezelf. Ook deel ik hoe je snel, zonder schuldgevoel, tijd kunt vrijmaken voor jezelf en weer snel overzicht krijgt. Samen doorbreken we jouw constante gevoel van overbelasting en zetten we de eerste stappen naar meer tijd voor jezelf! Ben jij erbij?
Voor meer informatie inclusief datum, klik op deze link.
Reactie plaatsen
Reacties